Beatrixkanaal

De eerste werkzaamheden startten op 15 juli 1930. Het grootste deel van het kanaal was in 1933 al gereed maar vanwege geldgebrek werden de werkzaamheden gestaakt. In 1937 kwamen in het kader van de werkverschaffing extra middelen vrij om het kanaal alsnog te voltooien. De opening zou aanvankelijk 1940 plaatsvinden door Prins Bernhard maar werd vertraagd, en na het uitbreken van de oorlog verhinderd toen ook vier bruggen opgeblazen werden. Begin augustus 1940 werd het kanaal na herstel van de schade alsnog zonder plichtplegingen in gebruik genomen.

In 1944 werden de bruggen tijdens de geallieerde opmars opnieuw opgeblazen en laten de Duitsers ook een aantal schepen zinken in het kanaal. Het Wilhelminakanaal en daarmee het Beatrixkanaal komen uiteindelijk zonder water te staan. Pas in 1946 zijn herstelwerkzaamheden aan het kanaal voltooid en kon het kanaal weer opengesteld worden voor de scheepvaart.

Hoewel het kanaal aanvankelijk niet aan de verwachtingen voldeed kwam er geleidelijk aan toch industrie naar de havenkom, die zich tussen de stadsdelen Strijp en Gestel in bevond. Bekend zijn de betoncentrale Beamix, die naar het kanaal is vernoemd, en de constructiewerkplaatsen van het voormalige bedrijf de Vries Robbé. Ten zuiden van het kanaal ontwikkelde zich sedert de jaren 50 van de 20e eeuw een uitgestrekt bedrijventerrein De Hurk, waar onder meer een luciferfabriek verrees en een luchtdestillatiebedrijf van Philips, voor de winning van onder meer Argon, dat later overgenomen werd door Air Liquide. De naam De Hurk betekent 'afgelegen hoek', en het gebied bestond oorspronkelijk uit woeste gronden met een paar afgelegen gehuchten die omstreeks 1920 door Eindhoven zijn geannexeerd. Nu is het, met 212 ha, het grootste bedrijventerrein in de regio.