Grand Canal d'Alsace

Het kanaal werd gegraven na het sluiten van het vredesverdrag van Versailles van 1919. Hiermee kreeg Frankrijk het exclusieve recht om de rivier de Rijn te gebruiken voor het opwekken van elektriciteit. In 1928 werd begonnen met het graven van een lateraal kanaal op Frans grondgebied. De sluizen en stuw van Kembs waren in 1932 in staat om met Rijnwater stroom op te wekken. Daarna vorderde het werk niet meer vlot.

Na de Tweede Wereldoorlog behield Frankrijk het recht om de Rijn over haar grond gebied te laten lopen. Vanaf 1950 werd met de aanleg door gegaan, en negen jaar later was de vierde sluis bij Vogelgrun klaar. Er was toen 50 kilometer kanaal gerealiseerd.
Frankrijk maakte maximaal gebruik van het Rijnwater, waardoor de rivier die op Duits grondgebied lag, bijna geen water meer kreeg. Het kanaal kon tot ongeveer 1400m3/s water door de centrale's laten lopen. Alleen bij hogere afvoeren liep er stroming over de rivier.

Duitsland ondervond hierdoor grote problemen door de droogte. Duitse havens waren onbereikbaar geworden. Frankrijk en Duitsland kwamen overeen dat de resterende sluizen en stuwen niet meer in een eigen kanaal kwamen, maar meer in de rivier zelf kwamen te liggen. Er werden stuwen met centrales in de rivier gebouwd. Hierdoor kreeg Duitsland weer mogelijkheden om de havens bereikbaar te maken. Duitsland heeft voor deze overeenkomst wel de Moezel moeten kanaliseren.

In 1977 werd de laatste sluis bij Iffezheim, in gebruik genomen. Van de sluis van Kembs naar Straatsburg is Electricite de France de beheerder. De sluis van Gambsheim is van Voie navigable de France, en Iffezheim van de Duitse Wasser und Schifffahrtsverwaltung WSV.