Overslaan en naar de inhoud gaan

Schepen Vaarwegen Kunstwerken Scheepspraat Nieuws

Search

Search

Transhelvetisch kanaal

Een Transhelvetisch kanaal is een plan voor een waterweg in Zwitserland die directe toegang mogelijk zou maken tussen de Middellandse Zee en de Noordzee.

Menu vaarwegen

Kanalen
Gekanaliseerde rivieren
Rivieren

Begin vaarweg :

Einde vaarweg :

Transhelvetisch kanaal

meer objecten

Transhelvetisch kanaal

Hydraulische ingenieurs en maritieme experts denken al meer dan 350 jaar aan een directe waterwegverbinding tussen de Noordzee en de Middellandse Zee. Hun visie is als volgt: het Meer van Neuchâtel is rechtstreeks verbonden met de Noordzee via de Aare en de Rijn. Op dezelfde manier stroomt de Rhône, die door het Meer van Genève loopt, naar de Middellandse Zee.

Al in de 17e eeuw moest het Canal d'Entreroches de meren van Neuchâtel en Genève verbinden via de smalle kloven van Entreroches. In 1638 begonnen de werkzaamheden in die richting en slaagden ze erin een verbinding tot stand te brengen tussen Orbe en Cossonay aan de helling en door de kloven. Desondanks werden de werkzaamheden in 1648 om financiële redenen stopgezet, en het resterende deel van het kanaal, dat het Meer van Genève via de Venoge had kunnen bereiken met een hoogteverschil van 59 meter, werd nooit voltooid.

In de Zwitserse federale grondwet werd in 1908 een artikel toegevoegd waarin werd bepaald dat naast de hydro-elektrische productie ook binnenvaart moest worden overwogen. Twee jaar later werd de Zwitserse Vereniging Rhône-Rijn opgericht, met als doel binnenvaart mogelijk te maken op alle rivieren en waterwegen waarvan de grootte van de waterloop dit toestond. Tijdens de planningsfase tijdens de Tweede Juracorrectie in 1957 vroeg een lid van de Nationale Raad om een studie naar de kanalisatie van de Aare, de Jura-meren en een scheepvaartverbinding tussen de meren van Neuchâtel en Genève. Kort daarna richtten de Zwitserse en Duitse regeringen een gezamenlijke commissie op om de binnenvaart op de bovenloop van de Rijn te onderzoeken.

Zonder het resultaat van het werk van de commissie af te wachten, verspreidde een reclamebureau het idee van een "Transhelvetisch kanaal". Volgens deze reclame zou de bouw van 14 dammen op de waterweg tussen het Meer van Biel en de monding van de Aare in de Rijn het gebruik ervan door de scheepvaart mogelijk maken. De auteur van deze actie was Transhelvetica SA. De activiteiten van voorstanders van het Transhelvetisch kanaal leidden in 1964 tot de oprichting van de Vereniging ter Bescherming van de Aare (ASA), een intercantonal vereniging die koste wat het kost de realisatie van zo'n kanaal en soortgelijke projecten wilde voorkomen.

De Zwitserse Vereniging voor Maritieme Economie beschouwde de te realiseren projecten op de waterweg tussen het Meer van Biel en de Rijn als niet haalbaar. Niettemin werd de optie van een Rijn-Rhônekanaal in het politieke agenda gehandhaafd. Als gevolg hiervan verdween de oppositie tegen het project niet, met name gesteund door Rheinaubund en de Belangengemeenschap van het Meer van Biel. In 1970 richtten 33 organisaties Aqua Viva op, de nationale organisatie voor het behoud van rivieren en meren.

Het standpunt van de federale raad was onbeslist, omdat hij niet van plan was beslissingen te nemen over het behoud van waterwegen voor vrachtvervoer. Tot op heden bestaat er geen wet over Freihalt, alleen een reglement uit 1993 over waterwegen.

In 2006 maakte het kanton Vaud het gebied waar het kanaal tussen de meren van Neuchâtel en Genève zou zijn gebouwd, vrij voor constructie. Het idee van een Transhelvetisch kanaal werd dus definitief opgegeven.

Nederlands English Francais Deutsch

Schepen : 1, 904

Vaarwegen : 241

Kunstwerken : 2, 828

Scheepspraat : 508

© 2024 Michel Hensen Binnenvaart in Beeld, Alle rechten voorbehouden.